Friday 12 December 2008

Liefde op het eerste gezicht

Ik zit in het vliegtuig. Op een beeldscherm maken beroemde acteurs zich belachelijk door kolderieke dansjes te doen, terwijl ze een poging doen liedjes van ABBA ten gehore te brengen. De piloot vertelt ons onze route. Hongarije, Roemenie, Turkije, Iran, Afghanistan, Pakistan, India, Bangladesh en Birma. Voor het eerst dringt het tot me door dat ik onderweg ben naar de andere kant van de wereld, en dat einddoel en -datum van mijn reis ongewis zijn. Even slikken.

Ik kan niet slapen, en lees de Vrij Nederland en de Groene Amsterdammer van vorige week dus maar in een ruk uit. Cees Nooteboom vertelt dat het nodig is om soms een rugzak op te doen en op reis gaan, dat dat een existentiele behoefte is, dat zonder al die reizen hij nooit de boeken had kunnen schrijven die hij heeft geschreven. Wie weet liggen die krabbels van mij wel aan de basis van een nieuwe Avond in Isfahan, mijmer ik. De piloot wijst ons onderwijl op de Mount Everest, die majestueus uitstijgt boven de wolken.

De overstap in Bangkok verloopt vlekkeloos. De luchthaven is mooi, schoon en groot, en ademt een en al vriendelijkheid uit. Het is moeilijk voor te stellen dat het hier twee weken geleden zwart zag van de boze demonstreerders. De jongeman van de beveiliging lacht hartelijk om mijn reisgenootje, Tatou het gordeldier, dat haar kopje uit mijn rugtas naar buiten steekt.

Ik ben op het vliegveld van Chiang Mai, en heb kleingeld nodig voor een telefoontje. De jongen van de Pizza Punt kan niet wisselen, maar geeft me de enige baht die hij heeft. Even later komt hij me nog een muntstuk van tien baht brengen. Hij hoeft niets terug.

Een taxi brengt me naar de stad. We worden beschermd door een drietal kleine boeddhaatjes op de achteruitkijkspiegel. De chauffeur vertelt trots over de vele tempels die de stad rijk is. Overal wapperen vrolijke vlaggen; de rood-wit-blauwe vlag van het land wordt afgewisseld met de gele vlag van het Theravada boeddhisme. De koning kijkt ons van alle kanten toe. In de middenberm staan netjes gesnoeide kegelvormige boompjes. Overal rijden scooters en tuktuks, maar het verkeer is lang niet zo hectisch als ik had gevreesd. Het gemiddelde aantal passagiers per scooter is twee en een half. Ik vang glimpen op van stoepa's en grote boeddhabeelden.

De guesthouse heeft een grote tuin met gezellige tafeltjes en bananenbladeren. Ik word welkom geheten door drie vriendelijke jongedames en een dito jongeman, die me mijn kamer laat zien. Eenvoudig, maar goed genoeg.

Eerst maar even slapen. Ik schrik steeds wakker, bang als ik ben voor iemand die me komt vertellen dat iets niet klopt, dat ik nog iets moet doen, dat ik het niet goed begrepen heb, dat ik niet mag slapen midden op de dag. De overgang van een hele drukke tijd met veel verplichtingen naar een periode waarin je op reis bent en niets hoeft is geen eenvoudige. Cold turkey, zeg maar.

Om half zes wordt het donker. Tijd voor de eerste wandeling. Ik loop door kleine steegjes met gezellige pensionnetjes en eethuisjes met verleidelijk exotisch ogende terrasjes. De maan is vol. Straathonden kijken me verbaasd aan. Een tienerbandje is aan het soundchecken in een hippe bar. De lucht is vol van zoete geuren.

Uit een tempel komt licht. Ik passeer de twee grote witte mythologische leeuwen die de wacht houden, doe mijn schoenen uit en ga naar binnen. Achterin de tempel staat een imposant vijf meter hoog boeddhabeeld. Daarvoor bevindt zich een kleiner beeld, maar deze boeddha heeft wel mooi een aureool van knipperend neonlicht, als ware hij een gokautomaat. Langs de wanden hangen grote schilderijen met scenes uit het leven van Gautama. Monniken in oranje jurken reciteren soetra's, daarbij ondersteund door de oudere vrouwen en tienermeisjes die achter hen zitten. Men kijkt mij aanvankelijk enigszins verbaasd aan, maar als ik na een kwartiertje weer wegga knikt een van de dames me goedkeurend gedag.

De warmte is zacht en mild. De geuren zijn vol en zoet, maar niet overdonderend. Chiang Mai geeft me de ruimte en tijd om rustig rond te kijken, te acclimatiseren, en in een cafe wiens opbrengst naar een olifantenproject gaat mijn eerste Thaise verhaal op mijn weblog te plaatsen.

Ik ben geland.

P.S. Ik wil jullie allemaal nog hartelijk bedanken voor alle lieve mailtjes en berichtjes die ik de afgelopen dagen heb mogen ontvangen. Ik heb helaas nog geen tijd gehad om iedereen terug te schrijven, maar het maakt gelukkig zoveel mooie wensen te krijgen.

1 comment:

  1. Eerdere reacties:


    Annekyra, 12 december 2008:

    Fijn dat je goed bent aangekomen :)
    Liefs, Kyra


    Marina, 12 december 2008:

    Leuk om te lezen dat de eerste ontmoeting geslaagd is. Blijf genieten.
    -liefs van hier-


    Wim, 14 december 2008:

    Mooi dat alles goed is gegaan en Chiang Mai relatief rustig is (en overzichtelijk?). Gisteren was het hier volle maan, hoe staat het daar?
    Ik krijg de indruk dat Frank een enigszins eenzijdig beeld heeft van hoe reisverhalen en weblogs er uit moeten zien en ook wat moeite heeft om tussen de regels door te lezen; een sfeertekening met de nodige ironie bevalt mij wel.
    Moge je reis voorspoedig zijn.


    Jinko, 14 december 2008:

    hmmm, Thailand, Chiang Mai, ja het is een relaxte stad. Vergeet niet de grote markt te bezoeken die eens(?) per week is, die is erg leuk.
    Ik wou ook wel dat ik daar was zeg!
    Groetjes!

    ps. Frank, heb je een minderwaardigheidscomplex ofzo? Volgens mij ben je een beetje een gefrustreerd mannetje, dat is pas ècht zielig.


    rachelle, 14 december 2008:

    Den Haag mist je een beetje :) Maar veel geluk op je nieuwe reis! xxchelle


    Dea, 14 december 2008:

    Fijn dat je veilig bent geland,
    Fijn dat je zo kunt genieten,
    En wat ontzettend fijn dat je anderen zo laat meegenieten...
    Goede reis verder!
    Lieve groeten.


    Aike, 15 december 2008:

    Dank jullie wel voor alle lieve reacties!

    Wat betreft die ene negatieve reactie: het internet is nu eenmaal een plaats waarop iedereen naar hartelust kan kankeren en schelden - en heel veel mensen doen dat dan ook. Kennelijk beschouwen ze de relatieve anonimiteit van het internet als een uitnodiging daartoe. Het is een van de redenen dat ik weinig actief ben op internetfora.

    Ik troost me dan maar met de gedachte dat zulke reacties veel zeggen over de persoon die ze plaatst, en weinig of niets over datgene of diegene waarop ze reageren. Maar een echte troost is dat niet, want het toont maar weer aan dat er nogal wat types rondlopen die ofwel niet over elementaire fatsoensnormen beschikken, ofwel deze niet van toepassing achten op het internet. Echt vrolijk word je daar niet van.

    Ik ga dus niet reageren op de inhoud van de reactie, aangezien deze elke inhoud ontbeert. Ik vind het prima als niet iedereen mijn stijl kan waarderen; ik vind het ook prima als zij die dat niet doen voortaan deze website lekker links laten liggen. Maar ik vind het niet prima als er hier gescholden en met modder gegooid gaat worden. Wie dat wil, zij verwezen naar geenstijl.nl of soortgelijke websites, en wordt vriendelijk verzocht hier verder weg te blijven.

    Aangezien ik negativiteit en hufterigheid niet wil faciliteren, heb ik dus maar besloten de reactie te verwijderen.


    Aike, 15 december 2008:

    @ Jinko: Ja, ik was gisteren op die markt! Geweldig! Helaas kon ik niets kopen (ik moet nog een paar maanden die rugzak meezeulen Wink), maar ik genoot van de sfeer. Ik ben niet heel lang gebleven, moe als ik was van alle kilometers die ik al in de benen had, maar het was erg leuk.

    Verder wilde ik nog even zeggen dat ik het heel leuk vind om al jullie reacties te krijgen! Als je in je eentje in den vreemde bent is het fijn en geruststellend om te weten dat je lieve vrienden en familie hebt die meeleven. Daar doet een zo'n stomme reactie niets aan af!

    ReplyDelete